Η κρίση του ευρώ διατυμπανίζεται παντού ότι τελειώνει ( ο Σόρος δεν είναι η μόνη πηγή ακόμα και τα κανάλια μας το προωθούν). Ο κίνδυνος πέρασε τα κεφάλια έξω. Μας παρουσιάζαν από την αρχή την οικονομική κρίση ως ένα φυσικό και αναπόφευκτο φαινόμενο κάτι σαν τυφώνας ας πούμε. Για το τι κατέστρεψε αυτός ο “τυφώνας” στο πέρασμα του δεν μιλάει κανείς ή αν μιλάνε το κατατάσσουν πάλι στην κατηγορία του αναπόφευκτου.
Την κατάργηση όλων των εργατικών κεκτημένων (εργασιακές σχέσεις, μισθούς, συνθήκες απασχόλησης, απολύσεις κα) την περνάνε ως αναγκαία. Την κατάργηση των δικαιωμάτων,συνταγματικών, πολιτικών ακόμα και ανθρωπίνων, ως απαραίτητη ανάγκη. Την παντελή αδιαφορία για τη γνώμη του λαού και την πρωτοφανή απαξίωση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών μας τα πασάρουν ως αναγκαίες συνθήκες για την “Κοινή Λύση της Ευρώπης”, προσωρινά τουλάχιστον μέχρι την “Κοινή Παγκόσμια Λύση”.
Μας αφήνει λοιπόν το “φαινόμενο” της κρίσης αλλά με μία απειλή και μια κατάρα, αν δεν είμαστε φρόνιμοι θα επανέλθει δριμύτερη και ότι δεν θα ξαναγίνει ο κόσμος ποτέ ξανά όπως ήταν, τώρα υπάρχει άλλος ιδιοκτήτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου